W cieniu sowieckiej kontroli artyści i artystki z krajów Europy Środkowo-Wschodniej tworzyli wyjątkowym środowisku kulturowym, charakteryzującym się zarówno represjami, jak i oporem. Socrealizm, usankcjonowany przez państwo styl artystyczny, miał na celu gloryfikację ideałów komunistycznych i klasy robotniczej, kształtując znaczną część publicznej sztuki i literatury. Istniały jednak również ruchy wywrotowe i awangardowe, które często były tajne, ponieważ artyści próbowali tworzyć niezależnie.
Krajobraz kulturowy był polem bitwy, na którym artyści i artystki walczyli z cenzurą i propagandą, jednocześnie starając się zachować swoją twórczą autonomię. Era ta była świadkiem pojawienia się podziemnych teatrów, wystaw, samizdatu (literatury drugiego obiegu), odzwierciedlających odporność artystów, którzy odważyli się zakwestionować status quo. Pomimo opresyjnego środowiska politycznego, Europa Środkowo-Wschodnia stworzyła dzieła, które później zyskały międzynarodowe uznanie za ich głęboki komentarz do życia pod rządami komunistów.