Andriej Gromyko

Był ministrem spraw zagranicznych (1957-1985) i przewodniczącym Prezydium Rady Najwyższej (1985-1988). Gromyko był odpowiedzialny za wiele najważniejszych decyzji w sowieckiej polityce zagranicznej. W latach czterdziestych XX wieku nazywano go Panem Nyet ("Panem Nie"), ze względu na częste korzystanie z prawa weta w Radzie Bezpieczeństwa ONZ. W 1943 roku został ambasadorem sowieckim w Stanach Zjednoczonych, a w 1946 roku został Stałym Przedstawicielem ZSRS przy ONZ. Po powrocie do Związku Radzieckiego objął stanowisko wiceministra spraw zagranicznych. Następnie w 1952 r. został ambasadorem Związku Radzieckiego w Wielkiej Brytanii. Gromyko był głównym radzieckim negocjatorem traktatu o zakazie prób jądrowych SALT I i SALT II (układ o ograniczeniu zbrojeń jądrowych z 1972 i 1979 r.).