Charles de Gaulle

Był odznaczonym oficerem I wojny światowej, kilkukrotnie rannym, a następnie wziętym do niewoli w Verdun. W okresie międzywojennym był zwolennikiem rozwijania strategii opartej na użyciu w walce mobilnych dywizji pancernych. Podczas inwazji niemieckiej w maju 1940 roku kierował dywizją czołgów kontratakując oddziały niemieckie. Nie zaakceptował rozejmu rządu z Niemcami i z pomocą Winstona Churchilla uciekł samolotem do Anglii skąd wezwał Francuzów do oparcia się okupacji i kontynuowania walki. W okresie wojny przewodził Wolnym Francuzom i stał się niekwestionowanym przywódcą francuskiego ruchu oporu. Został szefem Rządu Tymczasowego Republiki Francuskiej w czerwcu 1944 r. W latach 1944–1945 dowodzona przez de Gaulle’a armia francuska przekształciła się w czwartą siłę koalicji antyhitlerowskiej w Europie. De Gaulle wprowadził we Francji reformy gospodarcze, w wyniku których nastąpił okres 30 lat wzrostu gospodarczego , znanego jako Trente Glorieuses. W 1958 roku magazyn Time nadał De Gaulle’owi tytuł człowieka roku. De Gaulle podał się do dymisji w 1969 r. po przegranym referendum w sprawie reformy Senatu. Zmarł rok później w swojej rezydencji w Colombey-les-Deux-Églises. De Gaulle wywarł przemożny wpływ na wielu późniejszych polityków Francuskich i jest jedną z największych postaci w historii Francji . Wiele ulic i pomników we Francji zostało poświęconych jego pamięci.