Czang Kaj-szek

Za jego rządów poczyniono też duże postępy w zakresie edukacji oraz służby zdrowia. W 1937 roku magazyn Time przyznał Czangowi i jego żonie tytuł pary roku. Po inwazji Japonii na Chiny w 1937 r. odegrał rolę w zjednoczeniu narodu przeciwko agresorom. Wraz z atakiem Japończyków na Pearl Harbor w 1941 r. Chiny stały się jednym z państw alianckich, a Czang uważany był nawet przez prezydenta USA, Franklina Roosevelta, jako gwarant demokratycznych Chin. W tym czasie pomoc wojskową przysyłaną przez USA do walki z Japończykami gromadził w celu utworzenia jak największych zasobów w celu zwalczania komunistów zgodnie z jego hasłem, "najpierw wewnętrzna pacyfikacja, potem zewnętrzny opór". Uważany za jednego z przedstawicieli tzw. "wielkiej czwórki" wraz ze Stalinem, Rooseveltem, i Churchillem, uczestniczył w konferencji w Kairze w 1943 roku. Jako przywódca nacjonalistycznej partii, tzw. Kuomintangu wprowadził autorytarny reżim, który aktywnie zwalczał ruch narodowo-wyzwoleńczy kierowany przez Komunistyczną Partię Chin. W 1949 r. po przegranej w wojnie domowej z komunistami, uciekł na Tajwan.