search events
Biographies
International
07 sty 1884–03 wrz 1975

Iwan Majski

Mayski,_1920s

©
Był sowieckim dyplomatą, historykiem i politykiem oraz ambasadorem Związku Radzieckiego w Wielkiej Brytanii podczas II wojny światowej.

W 1921 r. oficjalnie wstąpił do Wszechrosyjskiej Partii Komunistycznej (bolszewicy), która rozpoczęła jego karierę w ramach komunistycznego systemu władzy w Rosji. W 1941 roku, po inwazji Niemiec na Związek Radziecki, Majski był odpowiedzialny za normalizację stosunków z zachodnimi aliantami. Podpisał m.in. Układ Sikorski-Majski z 1941 r., który m.in. normalizował stosunki między Związkiem Radzieckim a polskim rządem emigracyjnym i pozwolił na uwolnienie setek tysięcy deportowanych Polaków z sowieckich obozów, z których później stworzono armię pod dowództwem gen. Andersa. Majski naciskał również na Wielką Brytanię, aby otworzyła drugi front przeciwko Niemcom w północnej Francji i utrzymywał ścisły kontakt z Winstonem Churchillem i Anthonym Edenem. W 1953 roku, na krótko przed śmiercią Stalina, został aresztowany i skazany na sześć lat więzienia za rzekome szpiegostwo. W 1955 roku został oczyszczony z zarzutów i w pełni zrehabilitowany.

Układ Sikorski-Majski

Układ z dnia 30 lipca 1941 roku między Polską a ZSRR przywracający stosunki dyplomatyczne między obu państwami, zerwane 17 września 1939 z chwilą agresji ZSRR na Polskę wobec wysuniętego wówczas w nocie skierowanej do ambasadora RP oficjalnego stwierdzenia władz ZSRR o zaprzestaniu istnienia państwa polskiego. Układ miał na celu wspólną walkę obu państw z III Rzeszą w czasie II wojny światowej w ramach koalicji antyhitlerowskiej.

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Władysław Raczkiewicz odmówił podpisania porozumienia Sikorski-Majski, które pozostało tym samym zwykłym protokołem.

Wobec niejednoznacznych zapisów układu (nie potwierdzającego expressis verbis granicy polsko-radzieckiej ustalonej w traktacie ryskim) przeciw jego zawarciu wypowiedziała się prawie połowa składu rządu RP na uchodźstwie, co doprowadziło do kryzysu gabinetowego połączonego z dymisjami ministrów.

1883–1954

Andriej Wyszynski

1884–1972

Harry Truman