Od flagi do mitu: pamięć II wojny światowej w Gruzji

World War II / End of the War / Victory Parade of the Soviet Army, the Banner of Victory returning to Moscow,
Berlin, 20 May 1945.

Colonel General Nikolai E. Berzarin, Commander of Berlin, receives the report of the troops assembled in front of the Raichstag building.

Photo (Yevgeny Khaldei).
Od flagi do mitu: pamięć II wojny światowej w Gruzji

Ten zestaw ćwiczeń, przeznaczony dla uczniów i uczennic szkół średnich (14+), wyposaża ich w narzędzia umożliwiające krytyczne zbadanie, jak władza polityczna kształtuje pamięć zbiorową – za pomocą obrazów, mediów, pomników i opowieści.

Sposób, w jaki zapamiętuje się postaci i wydarzenia historyczne, często ujawnia więcej o politycznych intencjach rządzących niż o rzeczywistej przeszłości. W Związku Radzieckim – a zwłaszcza w Gruzji pod rządami Józefa Stalina – pamięci nie pozostawiano przypadkowi. Poprzez propagandę wizualną, filmy i symboliczne postaci reżim starannie kształtował to, jak ludzie mieli zapamiętać wojnę, przywództwo i tożsamość narodową.

Poniższe ćwiczenia, gotowe do wykorzystania i skupione na epoce stalinowskiej w sowieckiej Gruzji, pomogą uczniom w analizie propagandy wizualnej, narracji ideologicznych i opowieści oddziałujących na emocje w źródłach z czasów sowieckich. Pracując z historycznymi obrazami, filmami i tekstami prasowymi, uczniowie zbadają, w jaki sposób symbole narodowe – wśród nich Stalin i oficer Armii Czerwonej Meliton Kantaria – zostały wykorzystane do legitymizacji władzy i napisania historii na nowo.

Podczas lekcji uczniowie rozwijają następujące umiejętności:

Wiedza historyczna

  • Zrozumienie roli takich postaci jak Stalin, Meliton Kantaria i car XVI-wiecznej Rosji Iwan IV Groźny w narracjach historycznych z czasów sowieckich.
  • Wiedza na temat sowieckich i stalinowskich technik propagandowych oraz ich wpływu na kulturę pamięci.
  • Wgląd w to, jak historia Rosji i Gruzji została napisana na nowo pod rządami autorytarnymi.

Kompetencje metodologiczne i refleksyjne

  • Analiza obrazów, tekstów i filmów historycznych jako źródeł pamięci zmanipulowanej.
  • Identyfikacja przekazów ideologicznych i zrozumienie funkcji propagandy.
  • Porównywanie różnych przedstawień tych samych wydarzeń historycznych.

Kompetencje narracyjne

  • Umiejętność interpretowania historycznych mediów i źródeł wizualnych.
  • Wyrażanie krytycznych opinii na temat wzajemnego oddziaływania władzy i pamięci.

Ćwiczenie 1. Tworzenie sowieckiej pamięci – prezentacja (poziom trudności 2/5)

Ćwiczenie opiera się na prezentacji wspartej materiałami wizualnymi i krótkimi tekstami zawierającymi wskazówki. Nauczyciel wyświetla prezentację, a uczniowie odpowiadają na pytania. Identyfikują kluczowe metafory i język emocji mający na celu gloryfikację działań sowieckich i stworzenie uproszczonej narracji o wyzwoleniu i lojalności. Celem jest pokazanie, w jaki sposób propaganda może budować pamięć zbiorową i jak ta pamięć nadal kształtuje dyskurs na temat tożsamości narodowej we współczesnej Gruzji.

Ćwiczenie 2. Przekształcanie symboli narodowych w narzędzia władzy sowieckiej: kult Stalina (poziom trudności 3/5)

Drugie ćwiczenie koncentruje się na dyskusji – prowadzonej zgodnie ze strategią myślenia wizualnego (Visual Thinking Strategy, VTS) – na temat obrazu, który fałszywie przedstawia Stalina w różnych kontekstach. Poprzez obserwację kierowaną i dyskusję grupową uczniowie zastanawiają się, jak propaganda wizualna zniekształca rzeczywistość historyczną i buduje mity naładowane emocjonalnie. Rozwijają krytyczne myślenie, kwestionując intencje stojące za takimi obrazami i ich szersze konsekwencje dla wiedzy historycznej.

Ćwiczenie 3. Film jako propaganda: od czasów Iwana IV Groźnego do epoki Stalina (poziom trudności 3/5)

W trzecim ćwiczeniu uczniowie analizują centralną scenę z filmu Siergieja Eisensteina Iwan Groźny (1945), powstałego w trakcie rządów Stalina. Scena, w której posłańcy przywożą dekret cara, służy jako symboliczny moment – pozwala zbadać, w jaki sposób przywództwo i sprawiedliwość są przedstawiane za pomocą obrazu, dźwięku i emocji. Film staje się soczewką, przy użyciu której uczniowie mogą porównać postać prawdziwego cara Iwana IV z wizerunkiem Stalina, a także omówić problem ponownej interpretacji historii w celu wspierania narracji autorytarnych. Ćwiczenie to zachęca do zastanowienia się nad powiązaniami między komunikatami politycznymi z przeszłości a obecnymi oraz do refleksji nad trwałością pamięci historycznej ukształtowanej przez kulturę.


Zobacz galerię zdjęć