William Averell Harriman

Był kandydatem na prezydenta z ramienia demokratów w 1952 i 1956 r., a także prominentnym członkiem grupy do spraw polityki zagranicznej znanej jako "The Wise Men". Jako bliski doradca Roosevelta i jego przyjaciel z dzieciństwa, Harriman pełnił funkcję ambasadora w Związku Radzieckim i uczestniczył w najważniejszych konferencjach II wojny światowej. W sierpniu 1941 był obecny podczas podpisania przez prezydenta USA i premiera Wielkiej Brytanii Karty Atlantyckiej. We wrześniu 1941 r. Harriman został wysłany do Moskwy w celu negocjowania warunków umowy Lend-Lease ze Związkiem Radzieckim. Latem 1942 r. Harriman towarzyszył Churchillowi na konferencji w Moskwie, na której rozważano utworzenie drugiego frontu na zachodzie Europy. W 1943 r. na osobistą prośbę prezydenta Roosevelta, Harriman zgodził się zostać ambasadorem USA w Moskwie. Roosevelt cenił go do tego stopnia, że na konferencji w Jałcie Harriman otrzymał osobny pokój, podczas gdy reszta delegacji USA tłoczyła się w wieloosobowych kwaterach. Po wojnie Harriman koordynował realizację planu Marshalla, brał czynny udział w negocjacjach nad traktatem o częściowym zakazie prób jądrowych podczas prezydentury Johna F. Kennedy'ego i był głęboko zaangażowany w wojnę w Wietnamie (1955-1975).